تنها اوست كه مى ماند

زنده ياد مرشد ولى الله ترابى بى هيچ گزافه و گمان و بى هيچ چون و چند ،استادى ورجاوند و گرانمايه در تاريخ نقالى ايرانى ،همچون كوهى استوار در برابر نا ملايمات زمانه،  رستم وار،ايستاد تا پلى شود فنا ناپذير كه همبستگى و پيوستگى اى جاودانه ، بين شاگردانش و نامه نامور استاد طوس ،فردوسى بزرگ ايجاد كند.

نامه اى سترگ و داستانهايى پر از رمز و راز كه شيرازه و شالوده تاريخ و فرهنگ غنى ايران زمين و مايه نازش هر ايرانى است .

مرشد ترابى مهارت وصف ناشدنى در نقالى داستانهاى كهن و ملى ايرانى داشت . بكارگيرى تمامى فنون سخنورى و مجلس گردانى همچون : تسلط كامل بر انواع تومارخوانی ،انواع داستان نامه ها،  دیوان شاعران مختلف،بحر طویل خوانی، گل کشتی خوانی، مَنقِبت خوانی، حکایت گویی، مدح و ثنا، رجز خوانی، قصه ها و افسانه ها، تلفیق به جای نظم و نثر، استفاده ی به موقع از مطالب در مناسبات مختلف ، حاشیه گویی و ساير فنون كلامى، مرشد ترابى را تبديل به استادى يكه تاز در عرصه نقالى كرده بود ،آنچنان كه هر بيننده اى را بى اختيار مجذوب خود مى كرد و مرغ خيال را چنان استادانه پرواز مي داد كه مستمع ،خود را در صحنه رزم پهلوانان تصور مى كرد و با شخصيتهاى داستان ، شاد وغمگين مى شد .

آنچه هم اينك همچون دريايى پر تلاطم در وجودمان موج ميزند ، و سراسر وجودمان را اندوه بار مي كند ، چيزى نيست جز سوگ استاد .

استادى كه عاشقانه و پدرانه ،پيوستگى اى ناگسستنى بين ما و شخصيت هاى داستانهاى كهن شاهنامه  ایجاد و گویی همه ی اساطیر را در تار و پود وجودمان نقاشى میكرد.

گرچه جسم نازنينش در بين ما نيست اما ياد و خاطرش در تار و پود وجودمان ، و بر سنگواره هاى تاريخ نقالى ايران ،حكاكى شده است .

يادش گرامى راهش پر رهرو باد .

شاهو صالحى

نقال و پژوهشگرداستانهاى  ملى و حماسى ايران